8

~~ POV AVRIL ~~

Z początku nie chciałam iść do jakiegoś wesołego miasteczka,ale po tych 2 godzinach spędzonych z

moim nienormalnym bratem, mogę z czystego serca powiedzieć, że nie był to zmarnowany czas.

Jestem pewna, że osoby w wesołym miasteczku traktowały nas jak jakąś, szaleńczo w sobie zakochaną,

parę. No, ale mówi się trudno, my już po prostu tak mamy, gdy razem gdzieś wychodzimy.

Jedliśmy akurat z Harry'm lody, które oczywiście ja musiałam kupić, bo on stwierdził, że jako 

młodsza siostra powinnam dbać o swojego starszego brata. Ja po prostu wiedziałam, że to się 

tak skończy. No ale dobra, wracając do tematu, jedliśmy z Harry'm lody, gdy on nagle wpadł 

na "genialny" pomysł, czujecie sarkazm(?),a jego "genialny" pomysł polegał na wymazaniu mi

całego policzka. Tak wiem mam nie normalnego brata, ale nic już z tym nie zrobię, jedynie 

mogę mieć pretensje do rodziców. Aby odwdzięczyć się mojemu bratu, za ten incydent, próbowałam

jego również wymazać, jednak przewidział to co chcę zrobić, bo zerwał się z ławki i zaczął uciekać.

A ja? Ja natomiast jako że nie jestem osobą która łatwo się poddaję ruszyłam za nim.

~~ POV CAMERON ~~ 

Do tej pory miałem bardzo dobry humor, jednak zepsuł mi się on szybko gdy zobaczyłem Avril,

którą obejmował jakiś chłopak. Z początku myślałem, że nie jest to Avril, jednak, gdy zobaczyłem

jej uśmiech miałem pewność, że jest to ona. Widziałem jak Avril zaczęła gonić tego chłopaka, 

za to że wysmarował jej policzek lodem.Zastanawiałem się skąd ona może znać tego chłopka 

skoro nie dawno się tu przeprowadziła. Jednak moje rozmyślenia przerwał mi lekko zaniepokojony 

głos Nash'a.

- Stary wszystko w porządku, nie wyglądasz najlepiej.

- Nie wszystko okej.- powiedziałem to markotnie. Nash widząc, że nie jestem chętny do rozmowy

nie naciskał z czego byłem mu wdzięczny.

Siedzieliśmy jeszcze jakiś czas w wesołym miasteczku, po czym każdy poszedł do swojego domu.

Gdy szedłem do domu moje myśli ciągle krążyły wokół Avril i tego chłopaka, nie mogłem na niczym

się skupić, no prawie, bo gdy wchodziłem do salonu wpadłem na moją, bardzo podekscytowaną czymś, 

siostrę. 

- Co się stało, że jesteś tak podekscytowana? Jakąś nagrodę wygrałaś?

- Nie czemu? 

- Bo jesteś podekscytowana? Co się stało?

- No nic się nie stało, ale Avril zaprosiła nas na ognisko, na 17. Pozwolisz, że wyprzedzę już twoją

myśl możesz wziąć ze sobą chłopaków, bo się już pytałam. - gadała tak szybko, że ledwo co ją

w ogóle rozumiałem. No ale że żyje z moją siostrą już parę dobrych lat, to musiałem ją w końcu ogarnąć, więc

teraz ktoś kto by jej nie znał powiedział by że bełkocze, a ja zrozumiałem całą wiadomość. Myślę,

że moglibyśmy iść z tym do Mam Talent.

- I tylko dlatego jesteś tak podekscytowana?

- No właściwie to jestem podekscytowana i zdenerwowana.

- A zdenerwowana, czemu jesteś?

- Bo nie wiem w co się ubrać

- Przecież jesteś ubrana -poważnie nigdy nie zrozumiem dziewczyn, dlaczego one muszą się

tyle razy dzienię przebierać plus malować? Przecież w większości przypadków dziewczyna wygląda

ładnie bez makijażu. No ale dobra logika kobiet jest nie do ogarnięcia przez faceta.

- Przecież tak nie pójdę na ognisko, prawda?

- Dobra ja się w to nie mieszam idę wziąć prysznic i napiszę do chłopaków żeby byli gotowi 

na 17, a ty rób co chcesz.

~~ POV AVRIL ~~

Mój "genialny" brat wpadł na pomysł, aby zrobić ognisko i oczywiście zaprosić naszych sąsiadów.

Poważnie? A ja liczyłam na spokojny wieczór w domku, a tu dupa! Obecnie stoję w kuchni i robię

jakieś szaszłyki,a Harry wybył do sklepu po zaopatrzenie. Robiłam te szaszłyki jeszcze z jakieś

10 minut i naprawdę byłam już wkurzona, bo ciągle nadziewałam się na wykałaczkę. Gdy miałam

już to wszystko rzucić rozdzwonił się mój telefon.Oczywiście dzwonił Harry.

- Halo?

- Wyjdź przed dom.

- Po co?

- Po jajco no, masz wyjść przed dom i mi pomóc z zakupami- odburknął.

- Przecież miałeś zrobić małe zakupy.

- Ale wyszło inaczej, możesz już pomału wychodzić bo zaraz będę- gdy to powiedział od

razu się rozłączył nie dając mi szansy, aby coś powiedzieć. A więc nie zostało mi nic innego,

jak wyjście przed dom i czekanie na niego. 

Z jego "zaraz będę", zrobiło się 15 minut, pewnie dzwonił do mnie jeszcze jak był pod sklepem, dobrze, 

że zanim wyszłam z domu wzięłam ze sobą bluzę. Po mimo tego, że rano było ciepło, teraz naglę

się ochłodziło.Gdy miałam już wracać do domu zauważyłam nasze auto, nie powiem on to ma wyczucie czasu.

- "Zaraz będę"?- spytałam od razu gdy wysiadł z samochodu.

- Ups?- uśmiechnął się do mnie mówiąc to, ja natomiast go zignorowałam i podeszłam, do bagażnika,

aby wyciągnąć zakupy, które zrobił. Gdy otworzyłam bagażnik po prostu zamarłam, ile on tego kupił?

- Co to ma być?- krzyknęłam na niego.

- Yyy..., ale to jest podchwytliwe pytanie, czy nie?

- Nie rób sobie ze mnie jaj i po prostu powiedz po coś tyle tego na kupował, przecież my tego nie zjemy!

A co lepsze mogli byśmy, tym - mówiąc to, pokazałam palcem na reklamówki z jedzeniem- wyżywić 

całe osiedlę, a o alkoholu już nie wspomnę.

- Ale, już wspomniałaś.

- Proszę cię, nie łap mnie za słówka! Zobaczysz będziesz to jadł przez dwa miesiące, albo i więcej.

- Żebyś się nie zdziwiła.

- To raczej ty, żebyś się nie zdziwił- powiedziawszy to wzięłam tyle ile mogłam toreb do rąk i 

poszłam do domu.

~~ POV CAMERON ~~ 

Taa. Taylor mówiła że mamy być na 17 u Avril, prawda? Obecnie jest 17:10 i czekamy z chłopakami 

(czyt. ja, Matt, Nash, Jack) na Taylor, która jest w łazience i jeszcze się szykuję. Poważne

ile można przecież to tylko ognisko. Wreszcie usłyszeliśmy otwieranie drzwi od łazienki. 

Spojrzałem na zegarek, który wskazywał 17:18. No ładnie mamy 18 minut spóźnienia przez Taylor.

- Chłopaki jak wyglądam? - spytała okręcając  się w okół własnej osi. Poważnie? I to jej zajęło 

tyle czasu? Przecież ona jest ubrana tak jak zawsze (w tym przypadku czyt. leginsy, bluzka + bluza)

-Ale co, liczysz na komplement, mam rozumieć?- po prostu nie mogłem się powstrzymać, ja po prostu,

lubię dokuczać swojej siostrze i tyle. Poczułem lekkie szturchnięcie w prawą rękę, więc odwróciłem 

głowę w stronę Jack'a, on tylko pokiwał przecząco głową i szepnął mi cicho, "Poważnie teraz

chcesz zaczynać kłótnie, gdy jesteśmy już spóźnieni?"

- Hah, zamknij się Cameron- wysyczała Taylor.

-Kochanie wyglądasz pięknie, ale może chodźmy już, bo jesteśmy spóźnieni, co?- wszyscy pokiwali

głowami, zgadzając się z słowami Jack'a, oczywiście tymi, że jesteśmy już spóźnieni.

Droga do domu Avril nie zajęła nam długo, no bo przeszliśmy tylko na drugą stronę ulicy i byliśmy już na miejscu.

Matt zadzwonił dzwonkiem do drzwi, które otworzyła nam po chwili Avril, gdy ją ujrzałem, moje

serce zaczęło szybciej bić. Była prześliczna. Zwróciłem uwagę na to jak była ubrana. Miała 

na sobie czarne leginsy oraz czarną męską bluzę. Włosy miała spięte w niechlujnego koka, ale

chwila, ona miała męską bluzę! To na pewno nie była jej bluza, ani jej taty, ponieważ on 

nie nosi takich ubrań, a więc czyja to była bluza? Tego chłopaka z wesołego miasteczka?

Moje rozmyślenia przerwał mi głos mojej siostry.

-Yy, Cameron może przedstawisz Avril swoich przyjaciół w końcu to twoi kumple.

- A, tak jasne, Avril, poznaj to jest Matt, a to Nash.

- Hej, jestem Avril miło mi poznać- mówiąc to podała im rękę - i zapraszam do środka.

Staliśmy wszyscy w kuchni i o czymś rozmawialiśmy, gdy naglę usłyszeliśmy jak ktoś schodzi z

góry na dół. Odwróciłem się w tamtym kierunku i po prostu zaniemówiłem to był TEN chłopak, ten z

wesołego miasteczka.

- A właśnie ja też chciałabym wam kogoś przedstawić to jest... mój starszy brat Harry- kiedy usłyszałem

kim jest ten chłopak po prostu chciało mi się śmiać oraz skakać ze szczęścia że jest on tylko

jej bratem.

- Harry, to jest Taylor, nasza sąsiadka, to jest jej chłopak Jack, jej brat Cameron, a to są

przyjaciele Camerona, Matt i Nash.- przedstawiła nas krótko Avril.

- Hej, miło mi was wszystkich poznać.- mówiąc to podał każdemu z osobna rękę.

~~ POV AVRIL ~~ 

Gdy chłopacy poszli do ogródka zostałam w kuchni sama z Taylor. Ja dokańczałam szykować talerz z 

owocami, ona natomiast stała za mną i o czymś myślała.

- Nie mówiłaś że masz brata.

- Bo nigdy nie pytałaś.

- W sumie masz rację. - odparła, wiedziałam że jeszcze o czymś myślała, widziałam to po jej minie - Ale

trzeba przyznać masz przystojnego starszego brata - wypaliła.

- Taylor ty masz chłopaka! - odwróciłam się do niej by skarcić ją wzrokiem.

- No i co? To że mam chłopaka to nie mogą mi się podobać inni?

- Dobra skończmy ten temat i chodźmy do chłopaków.- powiedziawszy to wzięłam talerz z owocami i

poszłam razem z Taylor do ogrodu. Gdy tam weszłyśmy chłopacy pili już piwo i o czymś rozmawiali.

- Nie mogliście poczekać z tym piwem na nas? - spytałam z wyrzutem i spojrzałam na Harr'ego.

- Wybacz? Oj, nie dąsaj się, chodź siadaj koło mnie.- usiadłam koło Harr'ego i dostałam piwo. 

Naprawdę lubię piwo, wolę je bardziej niż drinki, czy wódkę. Gdy tak siedzieliśmy i rozmawialiśmy, 

miałam dziwne wrażenie, że Cameron ciągle się na  mnie patrzy, jednak gdy spoglądałam na niego,

on odwracał wzrok i patrzył w całkiem innym kierunku.

-Ej, mam pomysł - oho, Harry i pomysł to nie jest coś co lubię- może zagramy w butelkę?- wiedziałam!

Mówiłam,że to nie będzie nic co lubię? Nienawidzę grać w butelkę, no ale trudno, muszę zagrać

inaczej później on nie da mi spokoju.

- Okej - wszyscy odparli chórem, oczywiście prócz mnie.

- Nash, możesz podać mi tą butelkę co stoi za tobą?

- Jasne, tą?- spytał pokazując Harr'emu butelkę, którą chciał. On tylko pokiwał potwierdzająco 

głową.

-Ale gramy tylko na prawdę, okej?- spytała Taylor,każdy się zgodził z jej propozycją.

~~ POV CAMERON ~~

Graliśmy w tą butelkę już bardzo długo i szczerze nie byłem nią zainteresowany, aż do momentu, gdy 

Taylor zakręciła butelką i wypadło na Avril. Wtedy cała moja uwaga skierowała się na Avril.

- A, więc Avril powiedz za jaki typ chłopaka chciała byś wyjść za mąż?- gdy usłyszałem to 

pytanie, naprawdę bardzo chciałem poznać na nie odpowiedź.

-Ale..- zaczął trochę nie pewnie Harry- ona nie ma takiego typu.

-Co? Czyli, że chcesz powiedzieć,że ona jest lesbijką? - zapytał lekko zdezorientowany Matt,

szczerze ja też nie wiedziałem o co chodzi.

- Nie, nie ona nie jest lesbijką, ona po prostu jako mała już dziewczynka obiecała sobie, że 

stanie się silną nie zależną kobietą i nigdy nie wyjdzie za mąż, ani z żadnym chłopakiem się

nie umówi.

- Coo? - ups, chyba powiedziałem to na głos.

 _________________________________________________________________________________

Taka ciekawostka, rozdział został napisany przy piosenkach mojego ulubionego rapera.

Wiem, że długo czekaliście na kolejny rozdział, ale to dlatego,że jak wiecie 

nie miałam na niego pomysłu. Jak również dlatego,

że nikt nie rzucił jakiegoś pomysłu na 

niego. Chociaż nie, była jedna osoba, 

która pomogła mi napisać ten rozdział i za to jej

bardzo dziękuje. Jesteś wielka! XD

Nie wiem kiedy pojawi się kolejny rozdział.